Իշխանությունները սիրիահայերին օգնելու իմիտացիա են անում

31.10.2019, 19:03
Հասմիկ Վարդանյան
Մերձավոր Արևելք, Աշխարհ, Հայաստան, Սփյուռք

Սիրիայի հյուսիսում հայ համայնքի անվտանգության հետ կապված ՀՀ իշխանությունների հայտարարությունները բավականին հակասական են: Այսօր ՀՀ Սփյուռքի գործերի գլխավոր հանձնակատար Զարեհ Սինանյանը հայտարարում է, որ Սիրիայի հյուսիսարևելյան Հասակա նահանգի հայ համայնքների գոյատևումը վտանգված է. Թել-Աբյադի հայերը չեն կարողանում վերադառնալ իրենց բնակավայր, քանի որ թուրքերը, որոնց վերահսկողության տակ գտնվում է քաղաքը, չեն թողնում:

Նման պայմաններում վարչապետի հայտարարությունները լուրջ հարցեր են առաջանցում, իսկ Փաշինյանը պնդում էր, որ Ռուսաստանի նախագահին հայ համայնքի անվտանգության հետ կապված դիմել է խնդրանքով, ինչն իր արտացոլումն է գտել նաև Սոչիում Սիրիայի հարցով ռուս-թուրքական համաձայնություններում: Այս շաբաթ «Կոմերսանտ»-ին տված հարցազրույցում Փաշինյանը հստակեցրել է, որ խոսքը վերաբերել է Ղամիշլիի հայերին: Հիմա հարց է առաջնում՝ վարչապետը տեղյակ չի՞ եղել, որ Սիրիայի հյուսիսում հայերը բնակվում են ոչ միայն Ղամիշլիում, տեղյակ լինելով, այնուամենայնիվ, դիմե՞լ է միայն Ղամիշլիի հայերի հարցով, թե՞ ուղղակի իմիտացիա է ստեղծում, որ ինքը հայ համայնքի անվտանգության ապահովման ուղղությամբ արդյունավետ աշխատանք է իրականցնում, իսկ այդ տեսանկյունից, իհարկե, Ղամիշլիի մասին խոսելը շատ շահեկան է. քաղաքն անցել է սիրիական վերահսկողության տակ, ինչը որոշակիորեն լուծում է ոչ միայն տեղի հայերի, այլ ընդհանուր բնակչության անվտանգային խնդիրները: Նկատենք, որ Սիրիայում ազդեցության գոտիների համար այսօր պայքարն այնքան սուր է, որ Փաշինյանը որևէ կերպ չէր կարող ազդել այդ գործընթացի վրա:

Սինանյանն այսօր բացահայտեց Սիրիայի հյուսիսում հայ համայնքի անվտանգության ուղղությամբ իշխանությունների կողմից իրականացվող աշխատանքի մեկ այլ դրվագ ևս: Ըստ պաշտոնյայի՝ Սիրիայի հյուսիսում հումանիտար օգնության անհրաժեշտությունը դեռևս ակներև չէ: Հիշեցնեմ, որ խոսքը 8 տարի շարունակ ակտիվ ռազմական գործողությունների թատերաբեմ հանդիսացող շրջանների մասին է: Սինանյանը և կառավորությունը, կարծես թե, պատկերացում չունեն, թե ինչ պայմաններում են գտնվում Սիրիայում հայերը:

Այն, որ սիրիահայերին օգնելու հարցում կառավարությունը միայն հայտարարություններ է անում, իրական ծրագիր չկա, վկայում է Սինանյանի մեկ այլ հայտարարությունը. «Պատրաստ եմ ցանկացած պահի մեկնել Սիրիա, եթե անհրաժեշտություն լինի, եթե պայմաններ լինեն, այսինքն՝ մեկնել Սիրիա աննպատակ, առանց ծրագիր որոշ չափով կարող է նաև խոչընդոտող դեր ունենալ»։ Հայտարարությունը տարակուսանք է առաջանցում ոչ միայն ծրագիր չունենալու մասով: Սինանյանի այցը ինչի՞ն կարող է խոչընդոտել՝ Հայաստանը երկիր է, որը Սիրիայում առաքելություն է իրականցնում, փաստորեն սա մեր պետության և համայնքի շահերին չի խոչընդոտում, իսկ սփյուռքի հարցերով հանձնակատարի այցը կարող է խոչընդոտել:

Համահայկականությունը ՀՀ արտաքին քաղաքականության սկզբունք հայտարարելուց առաջ կարծում եմ առնվազն պետք է պատկերացում ունենալ սփյուռքի, վերջինիս խնդիրների և դրանք լուծելու ուղղությամբ քո իրական քայլերի մասին: Հակառակ դեպքում այդ սկզբունքի մասին խոսելը ոչ միայն չի նպաստում Հայաստան Սփյուռք (ըստ հանձնակատարի չարաբաստիկ անվանում է) կապերի ամրապնդմանը, այլև հարված է հասցնում դրանց:

На русском