ԱԳ նախարար Զոհրաբ Մնացականյանի և Կառավարության շենքի դիմաց բողոքի ակցիա անող ռուսաստանաբնակ հայերի երկխոսությունը մի շարք խնդիրներ է վերհանում կապված ԱԳՆ-ի աշխատանքի հետ:
Արդեն բավականին տևական ժամանակ է, այդ թվում նաև Հայաստանի արտաքին քաղաքական գերատեսչության առաջնային խնդիրներից է դարձել կորոնավիրուսային համավարակի արդյունքում սահմանների փակվելուց իր քաղաքացիների համար առաջացած դժվարությունների կարգավորումը:
Սակայն, ինչպես պարզ է դառնում բողոքի ակցիայի մասնակիցների հետ ԱԳ նախարարի զրույցից, այս ուղղությամբ ՀՀ ԱԳՆ աշխատանքը խիստ սահմանափակ է:
Այսպես, արտաքին գործերի նախարարը հայտարարեց, որ հստակ տեղյակ չի, թե ինչ քաղաքականություն է հիմա վարում Ռուսաստանը օտարերկրյա քաղաքացիների ընդունելու հարցում: Եվ սա այն դեպքում, երբ արդեն բավականին երկար ժամանակ է Ռուսաստանում բնակվող կամ երկրում առկա սոցիալ-տնտեսական իրավիճակով պայմանավորված արտագնա աշխատանքի մեկնել ցանկացող քաղաքացիները բարձրաձայնում են իրենց խնդիրները: Ընդ որում, նկատենք, որ խոսքը ռազմավարական դաշնակից հանդիսացող երկրի մասին է, որի հետ հարաբերությունների որակը և հետևաբար քննարկվող հարցերի օրակարգը միանգամայն այլ բան էենթադրում:
Ավելին, ԱԳ նախարարը զարմացավ, երբ ակցիայի մասնակիցներն առաջարկեցին ռուսական կողմի հետ ինչ-որ համաձայնության գալ… Իհարկե, ամեն երկիր ինքն է որոշում, թե երբվանից և որ երկրի քաղաքացիների համար չեղարկի իր տարածք մուտքի սահմանափակումները, սակայն որոշակի բացառությունների մեխանիզմների մասին բանակցություններ, խորհրդակցություններ սկսելը, հատկապես վերջին ամիսներին, երբ երկրների մեծ մասը զգալիորեն մեղմացրել է սահմանափակումները, այնքան էլ զարմանալի և տարօրինակ միտք չէ, ինչպես թվաց նախարարին: Ենթադրվում էր, որ հենց դրանով պետք է զբաղված լիներ արտաքին գործերի նախարարությունը վերջին շրջանում, բայց ավաղ… ԱԳՆ-ում իրական աշխատանք իրականացնելու փոխարեն նախընտրում են թաքնվել «ամեն երկիր իր քաղաքականությունն» է իրականացնում արտահայտության հետևում: