Երբ ես սեղանի շուրջ եմ նստում այլ հայերի հետ, հացն ու գինին ուրիշ համ են ստանում. Արամ Բախշյան՝ ԱՄՆ 3 նախագահների ճառագիրը

• 17.04.2020, 10:10
•  Ամերիկա,  Աշխարհ,  Հայաստան,  Սփյուռք,  No-politics

«Ես փշաքաղվում եմ հայ եկեղեցու պատարագից... և չնայած ես չեմ հասկանում բառերը, ես զգում եմ դրանց կենսունակությունը... և այն փաստը, որ շատ սերունդներ հազարավոր տարիներ շարունակ զոհ են գնացել հանուն այս երգի կյանքի... Երբ ես նստում եմ մի սեղանի շուրջ այլ հայերի հետ, հացն ու գինին այլ համ են ստանում... »: Այս խոսքերը պատկանում են Արամ Բախշյանին, որին վստահել են ԱՄՆ երեք նախագահների կարևոր ելույթների պատրաստումը:

Արամ Բախշյանը ծնվել է 1944 թվականին Վաշինգտոնում (ԱՄՆ): Նրա կյանքը կարիերայի թռիչքի և անհատի կայացման ու կատարելագործման վառ օրինակ է: Բախշյանը եղել է անկախ լրագրող, խմբագիր, արվեստաբան, Հարվարդի համալսարանի դասախոս: Բայց ավելի մեծ ճանաչում նա ձեռք է բերել որպես բարձրաստիճան պաշտոնյաների, պետական, քաղաքական, հասարակական գործիչների և գործարարների տեքստերի ու ելույթների կազմող՝ այլ կերպ ասած սփիչռայթեր:

Իր կարիերայի ճանապարհին նա գրեթե անտեսանելի է եղել, միայն լսվել են նրա մտքերը, գաղափարները և ելույթները, որոնք արտահայտվում էին ամերիկյան բարձր պաշտոնյաների կողմից: Նրա ընտանիքը քաղաքականությամբ զբաղված չէր պրոֆեսիոնալ մակարդակով, բայց միշտ հետևում էր երկրում ընթացող իրադարձություններին և աջակցում Հանրապետական ​​կուսակցությանը: Հետևաբար, Արամ Բախշյանը չէր կարող հեռու մնալ հասարակական և քաղաքական կյանքից: 22 տարեկան հասակում նա ստացավ իր առաջին քաղաքական աշխատանքը ԱՄՆ Կոնգրեսի ներքո:

Բախշյանի հեղինակությունը գնալով աճեց, ինչին մեծապես նպաստեց նաև Ամերիկայի ազդեցիկ հայերի հետ ծանոթությունը: Նրանց թվում էր ակտիվ հասարակական և քաղաքական գործիչ Ջորջ Մարդիկյանն, ով շատ բան է արել ոչ միայն հայերի, այլ նաև Ամերիկայի համար, ինչի արդյունքում 1943 թ.-ին նախագահ Ֆրանկլին Ռուզվելտի խորը երախտագիտություն է հայտնել նրան:

Բախշյանները կապ են պահպանել իրենց հարազատների հետ Պոլսում և Զմյուռնիայում, ամեն կերպ օգնելով հայ փախստականներին: Այդ առումով Արամ Բախշյանն ու Ջորջ Մարդիկյանը շփման շատ եզրեր ունեին: Վերջինս իր երիտասարդ ընկերոջ մեջ սերմանեց հայրենիքի հանդեպ մեծ սերն ու նվիրվածությունը:

Արամ Բախշյանին դիմել են սենատորներ և այլ բարձրաստիճան գործիչներ: Նրա աշխատանքը Հանրապետական ​​ազգային կոմիտեում նկատվեց նախագահ Ռիչարդ Նիքսոնի կողմից, ինչի արդյունքում Բախշյանը նշանակվեց նրա անձնական ճառագիր, իսկ Նիքսոնի հրաժարականից հետո միացավ նախագահ Ջերալդ Ֆորդի ճառագիրների թիմին:

1970-ականների վերջին Արամ Բախշյանը հեռացավ նախագահի աշխատակազմից և սկսեց դասավանդել Հարվարդի համալսարանի Ջոն Ֆ. Քենեդու անվան կառավարման դպրոցում:

Սպիտակ տուն հայորդին վերադարձավ արդեն 40-րդ ԱՄՆ նախագահ Ռոնալդ Ռեյգանի օրոք: 1981 թ. մարտին Արամ Բախշյանը նշանակվեց նախագահի հատուկ օգնական`արվեստի, հումանիտար գիտությունների, կրթության և միջազգային հարցերի գծով: 1982 թ. մայիսին Ռեյգանը նշանակեց Բախշյանին իր անձնական ճառագիր՝ գնահատելով նրա անխոնջ աշխատանքը: 1983 թ. սեպտեմբերին, երկար տարիների պետական ​​ծառայությունից հետո Արամ Բախշյանը լքեց Սպիտակ տունը լրագրողական գործունեության համար:

Այժմ Բախշյանը շարունակում է կարդալ դասախոսություններ և գրել տարբեր պարբերականների համար: Բացի այդ, նա մեծ թվով գրքերի հեղինակ է և հեռուստառադիոհաղորդումների մշտական ​​մասնակից:

Բախշյանը հայոց լեզվին չի տիրապետում, և այդ փաստը դժգոհություն է առաջացնում շատերի շրջանում: Սակայն նա չի համարում լեզվի տիրապետումը հայրենասիրության գլխավոր չափանիշ: Եվ, իսկապես, լեզուն իմանալով չէ թերևս, որ որոշվում է հայրենասիրությունը, այլ գործերով: Այս առիթով, ի դեպ, նկատենք, որ բոլորովին վերջերս Արամ Բախշյանը ԱՄՆ-ում դիմավորել է Արցախի պատվիրակությանը՝ ԼՂՀ նախագահ Բակո Սահակյանի գլխավորությամբ: