Կիևն ու Մոսկվան կարող են սկսել երկխոսել. դեռևս միայն հումանիտար հարցերի շուրջ

• 28.11.2017, 17:03
• Աննա Կարապետյան
•  Տարածաշրջան,  «Հայացք» վերլուծական կենտրոն

Ուկրաինայի նախագահի՝ հումանիտար հարցերով հատուկ ներկայացուցիչ Վիկտոր Մեդվեդչուկը դիմել էր ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինին՝ Կիևի և Դոնբասի միջև գերիների փոխանակման գործընթացն առաջ մղելու հարցով: Այս հանգամանքը, բավական էական է ինչպես անմիջականորեն ուկրաինական հակամարտության համատեքստում, այնպես էլ՝ ընդհանրապես, տարածաշրջանում հակամարտությունների կարգավորման ընդանուր միտումների տեսանկյունից:

Գերիների փոխանակումն Ուկրաինայի ճգնաժամի կարգավորման Մինսկյան պայմանավորվածությունների կարևոր կետ է, որը լիարժեք չի իրականացվել, իսկ 2016թ.-ից հետո դադարել է:

Այս փուլում հիմնական խնդիրը Դոնբասի և Լուգանսկի չճանաչված հանրապետությունների որոշ քաղաքացիների հարցն է, որոնց վերաբերյալ կա դատական վճիռ և ովքեր գտնվում են բանտում: Կիևը համաձայն չէ վերադարձնել նրանց, ի պատասխան՝ երկու չճանաչված հանրապետությունները չեն ցանկանում վերադարձնել իրենց մոտ գտնվող գերիներին: Բանակցվող թվային հարաբերակցությունը մոտավորապես 88-300 է, մինչդեռ Կիևը հայտնում է, որ իրականում ուկրաինացիների թիվը 88-ից ավել է՝ 157:

Չնայած առկա հակասություններին՝ պաշտոնական Կիևի կողմից նման քայլն առաջին հերթին, կարող է դիտարկվել որպես Մինսկի պայմանավորվածությունների համատեքստում քաղաքական կամքի դրսևորում: Անկախ նրանից, թե Կիևը որքանով է իրականում պատրաստ կատարել ստանձնած պարտավորությունները՝ նման քայլը կարևոր է հումանիտար տեսանկյունից: Սա կարող է լավ օրինակ ծառայել, որպեսզի հումանիտար հարցերը քաղաքական շահերից որոշ դեպքերում ավելի բարձր դասվեն:

Միաժամանակ, կարևոր և հետաքրքիր էր այն փաստը, որ Մեդվեդչուկը դիմեց ՌԴ նախագահին, իսկ վերջինս առաջին անգամ ուղղակիորեն ցուցադրեց իր ազդեցությունը գործընթացի վրա և համաձայնելով աջակցել գործընթացին՝ զանգահարեց Լուգանսկի և Դոնեցկի ղեկավարներին: Սա, անկասկած զգալիորեն կմեծացնի խնդրի կարգավորման հնարավորությունը՝ միաժամանակ մեծացնելով  ՌԴ-ից հետագա դրական դերակատարումը:

Բացի այդ, այս քայլը նախադեպային կարող է դառնալ Կիև-Մոսկվա հետագա համագործակցության համար, քանի որ քայլ է արվում քաղաքական մի շարք հակասությունները հումանիտար խնդիրներից տարանջատելու ուղղությամբ: Սա, հետագայում կարող է տարածում ստանալ նաև այլ հակամարտությունների վրա: