Տնտեսական բաղադրիչի ընդլայնումն արտաքին քաղաքականությունում կամ մոռացված հինը

• 03.06.2020, 15:03
• «Հայացք» վերլուծական կենտրոն
•  «Հայացք» վերլուծական կենտրոն,  Հայաստան,  Վերլուծություն

Նախորդ շաբաթ Արտաքին գործերի նախարար Զոհրաբ Մնացականյանը վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին ներկայացրեց ԱԳ նախարարության 2019թ. գործունեության հաշվետվությունը: Այս հանդիպման պաշտոնական հաղորդագրության մեջ նշվում է, որ Նիկոլ Փաշինյանը «արտաքին քաղաքական գործընթացում ընդգծել է տնտեսական բաղադրիչի ընդլայնման անհրաժեշտությունը»:

Տնտեսական բաղադրիչի նկատմամբ ուշադրության աճն արտաքին քաղաքականության համատեքստում անհերքելի կարևոր է: Չի բառացվում, որ կարևորագույն նախապայմաններից է` շատ անհրաժեշտ տնտեսական դիվանագիտության ձևավորման ու զարգացման համար: Չի բացառվում նաև, որ մեր երկիրն այս ուղղությամբ որոշակի ձեռքբերումներ արդեն իսկ ունենար, եթե Փաշինյանն ավելի վաղ անդրադառնար, իսկ իրականում` վերդառնար այս հարցին, որը Կառավարության առջև դրված նոր խնդիր չէ:

Բանն այն է, որ Հայաստանի արտաքին քաղաքականության տնտեսական բաղադրիչի կարևորությունն ընդգծել է Հայաստանի նախկին վարչապետ Կարեն Կարապետյանը: Ավելին,  2016թ. դեկտեմբերին Խորհրդարանում ԵԱՀԿ աջակցությամբ կազմակերպվեցին խորհրդարանական լսումներ «Հայաստանի արտաքին քաղաքականության տնտեսական բաղադրիչը» թեմայով:

Այս ամենը հաշիվ առնելով՝ առաջանում է  հարցերի շարք. ի՞նչ քայլեր են ձեռնարկվել Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության օրոք այս ուղղությունը զարգացնելու նպատակով, արդյո՞ք սպասվող ներդրումների առատության մասին սին խոսակցություններից ավելի ծանրակշիռ ու պտղաբեր չէր լինի հիմնադրված ինստիտուտի զարգացմանը զարկ տալը: Արդյո՞ք նախկինում իրականացված դրական աշխատանքը «դարակներում պահելն» ու ժամանակ անց, որպես նոր նախաձեռնություն ի հայտ բերելը դարձել է այս իշխանության անշրջելի ձեռագիրը: 

Արդյո՞ք սա չի նշանակում, որ Հայաստանը նախկինում  ունեցել է բավական արդյունավետ արտաքին քաղաքականություն, այնքան արդյունավետ, որ դրա առանձին բաղադրիչներին պարբերաբար վերադարձ է նկատվում…