Բոլոր մայրերը պետք է հպարտ լինեն, որ իրենց զավակները պատրաստ են ծառայել. նորակոչիկի մայր

 Թո´ղ բոլորն առողջ վերադառնան իրենց տուն»:

Հայկական զինված ուժերում գրեթե յոթ ամիս ծառայող Սարգսյան Էդուարդի մայրը՝ Նարինեն, պատմում է, որ սկզբում ընկալումներն այլ էին, հիմա՝ այլ: Նախկինում, երբ որդին դեռ նոր էր զորակոչվել, անհանգստությունն ու մտավախություններն ավելի մեծ էին: «Ինքն ասում է, որ հիմա ավելի լավ է, հարմարվել է, չէ-որ արդեն վեց ամիս է՝ ծառայում է»,- նշում է նա: Հարցին, թե ինչ է փոխվել որդու մեջ զինծառայության մեկնելուց հետո, մայրն ասաց. «Իհարկե փոփոխություն կա: Զինծառայության մեկնելիս տղաս ավելի պատանի էր, մտածելակերպն՝ այլ: Հիմա զգում եմ, որ հասունացել է, դարձել է տղամարդ»:

«Բանակի մասին խոսելիս, գոհ եմ, թե դժգոհ, չեմ կարող չասել, որ ավելի շատ զգացական են մոտեցումներս. հասկանալի է՝ տանն ուրիշ էր, ամեն ինչ իր ուզած ձևով, հագուստը, ուտելիքը»,- անկեղծանում է Նարինեն՝ միժամանակ նշելով, որ գիտակցում է որոշակի խստության անհրաժեշտությունը, զինվորին միշտ զգոն և կոփված պահելու կարևորությունը:  «Բա զինվոր են, պետք է կոփվեն: Ի դեպ՝ այդ խստության համար շատ շնորհակալ եմ հրամանատար Գևորգ Մանգասարյանին, ով շատ լավ է վերաբերում իր զինվորներին»,- ժպիտով նշում է մայրը:

Բանակի համակարգային փոփոխությունների մասով զինծառայողի մայրը, որպես դրական, առանձնացրեց ակնհայտ կարգապահությունն ու ոչ կանոնակարգային հարաբերությունների բացառումը բանակում: «Սպաներն առավել հարգալից են, կիրթ, զինվորն իր անելիքը գիտի, անգամ զորամասի մաքրությունն է հիմա քաղաքացիական հագուստով աշխատակիցների վրա: Զինվորներն այդ ամենի հետ կապ չունեն, և դա շատ լավ է»,- ասում է զինվորի մայրը:

Էդուարդի ծնողների միակ մտահոգությունն այն է, որ որդին զորակոչվելուց հետո կարճ ժամանակ անց սահմանային ծառայություն է իրականացրել. «ՊՆ նոր նախարարի որոշումը՝ նորակոչիկների վեց ամիս ուսումնական ծառայության պահելուց հետո միայն սահման բարձրացնել, շատ դրական եմ համարում: Իմ տղայի ժամանակ այդ օրենքը դեռ ընդունված չէր, լավ է, որ հիմա դա կա, գովելի է»,- ասաց Նարինեն: Նաև օգտվեց հարցազրույցի ընձեռած առիթից և առաջարկեց Պաշտպանության նախարարությունում քննարկել մեկ արու զավակ ունեցող ընտանիքների զինվորներին առաջին գիծ չտանելու հարցը. «շատ լավ կլինի, որ նման մոտեցում լինի», կարծում է Նարինեն:

Շնորհավորելով բանակի օրվա կապակցությամբ զինծառայողի մայրը մաղթեց առաջնահերթ խաղաղություն մեր երկրին. «Ամեն զինվոր իր տան ճրագն է, թող բոլորը գան հասնեն իրենց մայրերին»:

Մենք զրուցեցինք նաև Էդուարդի քրոջ՝ Քրիստինեի հետ, ով արդեն հասցրել է կրել եղբոր համազգեստը: «Հպարտություն եմ զգում այդ համազգեստը կրելուց, որ զինվորի քույր եմ, չնայած պետք է ասեմ, որ նաև կարոտի զգացումն է շատ մեծ»: Հարցին, թե ինչ կարծիք ունի «կինը բանակում» գաղափարի շուրջ, ասաց, որ բանակում ծառայելը եղել է իր երազանքը, չնայած չի պատկերացնում, որ կինն ու տղամարդը կարող են նույն կերպ ծառայել: