Ցեղասպանության ճանաչման և դատապարտման գործընթացը տեղափոխվում է նոր` իրավական հարթակ

• 21.05.2015, 11:34
• Լիանա Հովհաննիսյան
•  Տարածաշրջան,  «Հայացք» վերլուծական կենտրոն,  Աշխարհ,  Հայաստան

Վերջին շրջանում լայն տարածում ստացած այն ճշմարիտ թեզը, համաձայն որի` Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցը հանդիսանում է Ցեղասպանության ճանաչման և դատապարտմանն ուղղությամբ իրականացվող քայլերի նոր հանգրվան, կարծես ստանում է  իր առարկայական դրսևորումները: Նման առարկայական դրսևորման վառ օրինակ հանդիսացավ Հայոց ցեղասպանության ընթացքում հայերից բռնագրավված Սիսի կաթողիկոսության նստավայրը վերադարձնելու` Թուրքիային ներկայացված դատական հայցը: Սա պետք է համարել էական քայլ առաջ և դրա կարևորությունը լիարժեք պատկերացնելու համար այն պետք է դիտարկել հետևյալ հիմնական դրույթների ներքո. առաջին, սա հստակ ուղերձ է թե՛ Թուրքիային և թե՛ միջազգային հանրությանը, որ Ցեղասպանության ճանաչումը չի կարող լինել ինքնանպատակ և դրա տրամաբանական հաջորդ քայլ պետք է հանդիսանա Ցեղասպանության հետևանքով հայերին  հասցված հոգեբանական և ֆիզիկական վնասի փոխհատուցումը, երկրորդ՝ սրանով, ըստ էության, Ցեղասպանության միջազգային ճանաչման գործընթացը տեղափոխում է նոր` իրավական հարթակ, ինչը թույլ կտա մեր պահանջատիրությունը Թուրքիայի հանդեպ դարձնել առարկայական:

Ուստի, ամփոփելով վերը նշվածը, մնում է միայն հավելել, որ Սիսի կաթողիկոսության նստավայրը վերադարձնելու` Թուրքիային ներկայացված դատական հայցը հանդիսանում է կարևոր նախադեպ, Թուրքիայի դեմ նմանատիպ անհատական և խմբային դատական հայցերի հետագա ներկայացման համար. մի գործընթացի, որը հավակնում է  դառնալ Հայաստան-Սփյուռք-Արցախ հնարավոր միասնական օրակարգի առանցքային բաղադրիչ: