Բաքուն միջազգային հանրության մոտ ամրապնդում է Ղարաբաղյան կարգավորման սեփական մոտեցումները

• 20.11.2019, 10:35
• Հասմիկ Վարդանյան
•  Տարածաշրջան,  Աշխարհ,  Հայաստան

Օրերս Բաքվում կայացել է Աշխարհի կրոնական առաջնորդների երկրորդ գագաթաժողովը, որի եզրափակիչ հռչակագրում անդրադարձ է արվում նաև Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորմանը:

«Միջազգային հանրությանը կոչ ենք անում հարգել միջազգային իրավունքի նորմերն ու սկզբունքները, ինքնիշխանությունը, տարածքային ամբողջականությունը և սահմանների անքակտելիությունը, աջակցել հակամարտությունների  խաղաղ կարգավորմանը Մերձավոր Արևելքում, ինչպես նաև Լեռնային Ղարաբաղում՝ վերոնշյալ սկզբունքների հիման վրա», - ասվում է հռչակագրում:

Վերջին ամիսներին Ադրբեջանի իշխանությունները բավականին արդյունավետորեն օգտագործում են սեփական հարկի տակ անցկացվող տարաբնույթ միջազգային ֆորումները, գագաթաժողովները՝ Ղարաբաղյան հակամարտության թեման իրենց համար ցանկալի լույսի ներքո ներկայացնելու և այդ միջոցառումների եզրափակիչ փաստաթղթերում Ղարաբաղյան հակամարտության վերաբերյալ իրենց դիրքորոշումը, որպես Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման գործընթացին այդ միջոցառման մասնակիցների մոտեցում, ամրագրելու համար:

Վերջերս դրան ականատես եղանք Բաքվում անցկացված Թյուրքալեզու պետությունների ղեկավարների և Չմիավորման շարժման երկրների ղեկավարների գագաթաժողովների ժամանակ:

Տպավորություն է, որ պաշտոնական Երևանը համակերպվել է այս իրավիճակի հետ և չի պատրաստվում որևէ կերպ խոչընդոտել Բաքվի այս գործելաոճին:

Եթե Թյուրքալեզու երկրների ղեկավարների գագաթաժողովի դեպքում հասկանալի պատճառներով Հայաստանը չուներ մասնակցության հնարավորություն, ապա երկրորդի դեպքում, ունենալով Չմիավորման շարժման կազմակերպությունում դիտորդի կարգավիճակ, Հայաստանը անհասկանալի պատճառներով նպատակահարմար չհամարեց իր մասնակցությունը՝ թեև միանգամայն սպասելի էր, որ Ադրբեջանն առիթը բաց չի թողնելու Ղարաբաղյան հակամարտությունն իր համար ցանկալի լույսի ներքո ներկայացնելու համար: Ավելին, տպավորություն է ստեղծվում, որ այս ուղղությամբ Հայաստանը չի աշխատում այդ միջոցառումներին մասնակցող իր գործընկերների հետ, իսկ եթե ինչ-որ աշխատանք իրականացվում էլ է, ապա շատ անարդյունավետ:

Արդյունքում մենք ունենում ենք իրավիճակ, երբ, օրինակ, Համայն Ռուսիո պատրիարք Կիրիլը, ում միջնորդությամբ, ի դեպ, պարբերաբար կայանում են Հայաստանի և Ադրբեջանի կրոնական առաջնորդների հանդիպումներ, համաձայնում է մի փաստաթղթի, որն արտահայտում է Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման ադրբեջանական տեսլականը:

Նման փաստաթղթերն, իհարկե, որևէ պարտադիր իրավական ուժ չունեն, սակայն միջազգային հանրության մոտ ամրապնդում են հակամարտության կարգավորման ադրբեջանական մոտեցումը: