ԱԳՆ-ն պետք է պատասխանի երկու կարևոր հարցի

Հայաստանի ԱԳՆ-ից երկու օր պահանջվեց հերքելու համար ՌԴ արտաքին գործերի նախարար Սերգեյ Լավրովի հայտարարությունն այն մասին, որ 2019 թվականի ապրիլին Ղարաբաղյան հակամարտության կողմերին է ներկայացվել հակամարտության փուլային կարգավորում նախատեսող փաստաթուղթ, որն այժմ ակտիվ քննարկվում է:

«2019թ. ապրիլի 15-ի հանդիպման արդյունքները ձևակերպվել են ՀՀ-ի, ՌԴ-ի և Ադրբեջանի ԱԳ նախարարների և ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների համատեղ հայտարարության մեջ, որն ուրվագծում է բանակցությունների շրջանակը և չի ներառում որևէ հղում կամ նույնիսկ ակնարկ կարգավորման փուլային տարբերակի մասին», - ի պատասխան ռուսական «Կոմերսանտ» թերթի հարցին՝ նշել է ՀՀ ԱԳՆ մամուլի խոսնակ Աննա Նաղդալյանը՝ հավելելով, որ «2018թ.-ից ի վեր Հայաստանը չի վարում բանակցություններ, որոնք հիմնված կլինեն փուլային կարգավորման վրա»:

Հետաքրքիր է, որ ԱԳՆ-ն իր այս հայտարարությամբ հերքել է նաև նախարար Զոհրաբ Մնացականյանին: «Այո՛, այդ մեկնաբանության մեջ եղել են հղումներ բազմաթիվ փաստաթղթերի, սկսած Քի Վեսթից մինչև վերջերս: Նշվել է նաև, թե ինչ փաստաթղթի մասին է խոսք գնում այս երկու տարվա ընթացքում», - ի պատասխան Լավորվի հայտարարությանը նշել էր ԱԳ նախարարը՝ այդպիսով փաստելով, որ բանակցությունների ընթացքում Լավրովի հիշատակած փաստաթուղթը քննարկվում է:

Ըստ էության, այս հայտարարությունից հետո, մեր ԱԳ մամուլի խոսնակը պետք է հանդես գա մեկնաբանությամբ երկու հարցի վերաբերյալ:

Առաջինը վերաբերում է հայ-ռուսական հարաբերությունների ընթացիկ վիճակին: Ռազմավարական դաշնակից հանդիսացող երկրի ԱԳ նախարարի կողմից նման հայտարարությունը խոսում է հայ-ռուսական հարաբերություններում լուրջ խնդիրների մասին, այնինչ Հայաստանի իշխանությունը վերջին երկու տարում պնդում էր, որ Ռուսաստանի հետ ունենք փայլուն հարաբերություններ:

Վերադառնալով Ղարաբաղյան կարգավորման բանակցային գործընթացին, պետք է նկատել, որ, ընդհանուր առմամբ, երբ համադրում ենք համանախագահ երկրների, Ադրբեջանի և Հայաստանի հայտարարությունները բանակցային գործընթացի ներկայիս փուլի մասին, ընդ որում ոչ միայն վերջին օրերի, տպավորություն է ստեղծվում, որ բանակցային գործընթացում բոլորը խոսում են նույն լեզվով, բացի Հայաստանից, այնինչ նախկինում միանգամայն հակառակ պատկերն ունեինք:

Ընդ որում, Ադրբեջանի դիրքորոշումն ավելի ընկալելի է դարձել ոչ միայն միջնորդների, այլ նաև միջազգային հանրության մոտ: Դրա մասին է վկայում Արցախում կայացած ընտրությունները չճանաչելու մասին տարբեր երկրների և միջազգային կազմակերպությունների կողմից հայտարարությունների քանակի զգալի աճը, ինչպես նաև այսպես կոչված «Լեռանային Ղարաբաղի ադրբեջանական համայնքի»՝ միջազգային ասպարեզում ակտիվանալը:

ԱԳՆ-ն պետք է պատասխանի նաև հարցին, թե ինչո՞ւ չի կարողանում իրականացնել իր ֆունկցիան և Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման վերաբերյալ Հայաստանի դիրքորոշումը միջազգային հանրության համար ընկալելի դարձնել: