Նոր մարտահրավեր ԱԳՆ-ի և խորհրդարանական դիվանագիտության համար. Թուրալ Գյանջալիևը ԵԽԽՎ-ի և Եվրանեսթի ադրբեջանական պատվիրակության կազմում

• 29.04.2020, 19:51
• «Հայացք» վերլուծական կենտրոն
•  Տարածաշրջան,  «Հայացք» վերլուծական կենտրոն,  Աշխարհ,  Հայաստան,  Վերլուծություն

Փետրվարին Ադրբեջանում կայացած արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքում Ադրբեջանի «№122 Խանքենդիի ընտրատարածքից» պատգամավոր ընտրված Թուրալ Գյանջալիևը, ով 2018-ի դեկտեմբերից Ղարաբաղի այսպես կոչված ադրբեջանական համայնքի ղեկավարն է, արդեն իսկ ընդգրկվել է ԵԽԽՎ-ի և Եվրանեսթի ադրբեջանական պատվիրակությունների կազմում: Ամենայն հավանականությամբ, Գյանջալիևի ներկայացուցչությունը խորհրդարանական դիվանագիտության տարբեր հարթակներում այսքանով չի սահմանափակվի՝ նպատակ ունենալով միջազգային տարբեր կազմակերպություններում առաջ քաշել կոնֆլիկտի կարգավորման սեփական՝ միջհամայնքային մոտեցումը:

Սա, իհարկե, նորություն չէ. պաշտոնական Բաքուն մշտապես փորձել է խեղաթյուրել արցախյան հակամարտության էությունը: Մտահոգիչն այստեղ այն է, որ Ղարաբաղի այսպես կոչված ադրբեջանական համայնքի ռեբռենդինգն ու Թուրալ Գյանջալիևի առաջմղումն իրականություն դարձավ, նախ և առաջ, հայկական կողմի անգործության ու լռության արդյունքում. Մեր ԱԳՆ-ն լուռ էր, երբ Թուրալ Գյանջալիևի հետ հանդիպում էին Մինսկի խմբի համանախագահները, լուռ էր, երբ նրա հետ հանդիպում էին համանախագահող երկրի դեսպանները:

Հիշեցնենք՝ 2018-ի մայիսից հետո, երբ թավշյա հեղափոխության արդյունքում Հայաստանում իշխանության եկած Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարեց, որ չի պատրաստվում բանակցել Արցախի փոխարեն, և որ Արցախն անմիջականորեն պիտի մասնակից լինի բանակցային գործընթացին, Ադրբեջանն հմտորեն օգտվեց ստեղծված հնարավորությունից՝ նորից առաջ բերելով Ղարաբաղի այսպես կոչված ադրբեջանական համայնքին: Պաշտոնական Երևանի լուռ համաձայնությամբ այս մտացածին միավորը օրեցօր ավելի ու ավելի լեգիտիմացվեց՝ հասնելով, ինչպես տեսնում ենք, ԵԽԽՎ և ԵՎրանեսթ:

Այսօր, երբ մեր իշխանություններն արդեն կորցրել են կանխարգելիչ քայլեր անելու պահը, ժամանակն է մտածել միջազգային այս կառույցներում ադրբեջանական հակահայկական քարոզչության դեմ պայքարի մասին: ԱԳՆ-ն ու խորհրդարանական դիվանագիտության ներկայացուցիչները համատեղ գործողությունների ծրագիր կազմելու և ընդհանուր քաղաքականություն մշակելու կարիք ունեն: Եվ ցավալի է անգամ մտածել, թե ինչ կլինի, եթե չհաջողենք նաև այս հարցում...